Onze OK: Haaglanden MC

Cathelijne en Lisanne werken beide als praktijkopleider op de OK van Haaglanden MC. Cathelijne op de locaties HMC Westeinde en HMC Antoniushove en Lisanne rouleert tussen HMC Bronovo en HMC Westeinde. Afwisseling, dat is wel wat hun werk typeert. Afwisseling in collega’s, in locatie, in patiëntencategorie. En dan ook nog eens de ene dag aan het werk als anesthesiemedewerker en operatieassistent en de andere dag als praktijkopleider. Never a dull moment dus.

Jullie werken beiden als praktijkopleider. De grootste verandering in het opleidingsklimaat is de verschuiving naar het EPA-onderwijs. Hoe ervaren jullie dit in de praktijk?

Cathelijne: Het vraagt vooral een andere mindset; zeker als je al jaren gewend bent om volgens een bepaalde methode op te leiden moet je nu schakelen naar een andere manier van opleiden en beoordelen. Desondanks merk ik dat onze studenten er baat bij hebben. Het is zeer overzichtelijk opgebouwd en in elke EPA wordt duidelijk beschreven wat je moet kunnen, weten en wat er tijdens deze EPA van je verwacht wordt. Hierdoor wordt het voor zowel de werkbegeleiders als de studenten ook duidelijker wanneer iemand wel of niet aan de eisen van een bepaalde EPA voldoet en wordt het makkelijker om de studenten daarin te begeleiden.

Lisanne: Ik denk dat de werkbelasting voor de werkbegeleiders hetzelfde is gebleven. Het voordeel van de EPA’s is wel dat er veel ruimte is voor flexibiliteit. Dat wanneer je wilt en kunt versnellen, dat ook mogelijk is.

De uitstroom van medewerkers en uitval van leerlingen is een van de oorzaken van het personeelstekort op de OK. Hoe denken jullie dat deze uitval van studenten tot een minimum beperkt kan worden?

Cathelijne: Het HMC heeft het laatste jaar al goede stappen gemaakt om de uitval van studenten te beperken. Zo zijn er gesprekken geweest met elke leerling om te weten te komen wat goed gaat en waar ze tegenaan lopen. Hierdoor voelen ze zich gehoord en gezien en zijn er een aantal punten uitgekomen waar we verbetering op hebben ingezet. Een van deze verbeterpunten is dat de salariëring is aangepast. Voorheen was het zo dat iedereen een leerling salaris kreeg, behalve degene die een relevante zorgopleiding hadden gedaan zoals verpleegkundigen of doktersassistenten. Veel van onze studenten komen echter van buiten de zorg, Ze hebben al wel een diploma, maar komen dan voor niets anders in aanmerking dan het leerling salaris. Daar is nu verandering in gekomen. Ook degene die een erkende MBO, HBO of WO diploma hebben komen in aanmerking voor een schaal 45. Zo trekken we toch kandidaten aan die anders niet van een leerlingsalaris kunnen leven maar wel graag de opleiding willen doen.

Lisanne: Ook denk ik dat er meer voorlichting moet komen voor werken op een OK. De OK-wereld is een gesloten wereld waar je niet even kan kijken of het wat voor jou is. Voordat je aan de opleiding begint heb je eigenlijk geen idee wat het precies inhoudt. Meer voorlichting kan ervoor zorgen dat leerlingen een beter idee hebben van waar ze nou eigenlijk aan beginnen.


                     
Cathelijne                                                                                Lisanne

Wat vinden jullie het grootste voordeel en het grootste nadeel van je vak?

Cathelijne: De afwisseling tussen soort operatie, soort diensten en de collega’s vind ik erg leuk. Wat het grootste voordeel voor mij is, is dat wij als anesthesiemedewerkers onderdeel van de traumaopvang zijn, waarbij we de anesthesioloog assisteren tijdens de opvang. Dit maakt het werk nooit saai en het zorgt ervoor dat je nooit precies weet hoe je dienst gaat verlopen. Wat mij betreft geeft het echt een extra dimensie aan het werken bij HMC als anesthesiemedewerker.

Is er in deze tijden van personeelstekort nog wel tijd voor ontspanning, een geintje tussendoor, een vrijdagmiddagborrel, een feestje of een iets uitgebreidere lunch?

Cathelijne: Daar is zeker tijd voor. We kunnen ook echt heel serieus en geconcentreerd werken, maar vaker staat er gezellig een muziekje op en wordt er onderling gekletst, en worden af en toe geintjes gemaakt.

Lisanne: Ook wordt onderling heel wat georganiseerd om te gaan borrelen, of een potje padel te spelen bijvoorbeeld. Tijdens het werk zelf is er ook zeker ruimte om een beetje ontspannen, zo staat er een massagestoel op het complex waarin je even kunt ontspannen.

Welke werkdag of specifieke ingreep staat je nog bij als de dag van gisteren?

Lisanne: Mijn allereerste meeloopdag in de BVP (beroeps voorbereidende periode). Ik weet nog dat ik samen met een klasgenoot in het HMC Bronovo bij een sectio mocht meekijken. Ineens voelde ik mij niet lekker worden en ik zei tegen mijn klasgenoot dat ik uit de OK moest. Eenmaal in de koffiekamer werd ik heel lief opgevangen door mijn collega’s. Ik dacht: ‘O jee, als het nu al niet goed gaat wat heb ik hier dan te zoeken?’ Ik werd enorm gerustgesteld door iedereen die daar werkte en ik besefte dat iedereen dit wel eens overkomt. Sindsdien is het ook nooit meer gebeurd, maar het heeft wel indruk op me gemaakt.

Zijn er specifieke ingrepen die uniek zijn voor het HMC?

Cathelijne: Westeinde is een gespecialiseerd trauma- en neurocentrum. Dit houdt in dat alle grote trauma’s uit de regio naar Westeinde gebracht worden om daar behandeld te worden. Daarnaast wordt er als neurocentrum veel aan hersenchirurgie gedaan, zoals onder andere wakkere craniotomie, intra-arteriële trombectomie, coiling of een clipping. Ook worden er regelmatig mini-TTA’s gedaan om thoracale hernia’s te behandelen.
In Antoniushove worden daarentegen juist veel oncologische operaties gedaan, onder andere longchirurgie, grote buikchirurgie en grote KNO-/kaakchirurgie, zoals commando’s, vinden daar regelmatig plaats.

Waarom is de operatieafdeling van het HMC dé leukste OK voor jullie?

Lisanne: Het diverse aanbod van ingrepen, de spanning en sensatie van een level 1-trauma centrum, en de gezelligheid van alle collega’s, maken deze afdeling voor mij de leukste!

Cathelijne: Mee eens! Ik denk dat we een goede combinatie zijn van een perifeer ziekenhuis en een academisch ziekenhuis; we kennen het doorwerken van de straatjes, maar we kennen ook de casussen die uitgebreid worden voorbereid en de grote trauma’s die binnenkomen. Dat we deel uit mogen maken van de traumaopvang maakt voor mij dat OK HMC dé leukste OK is.