Dag kastje

In de kleedkamer hang ik tegen mijn kastje aan. Eerst de kousen uittrekken die mijn benen toonbaar houden, mij helpen overeind te blijven en zorgen dat de spataderen in het gareel blijven.

Het is 23:30 uur en we zijn klaar met de dienst, in ieder geval voor nu... 11,5 uur werk draaien wij onze handen niet voor om op de OK, dat zijn hele normale werktijden.
Na omgekleed te zijn zeg ik , "dag kastje, tot later."

Zo, ik plof in bed en……. ja de wekker, o nee het is de telefoon!
Ik spring uit bed en sta al bij de deur voordat ik de betreffende arts aan de lijn heb. En binnen een mum van tijd met een hartslag van 210 zijn we onderweg.
Ja hoor, er is weer een kind onderweg en kan de uitgang niet op een normale manier vinden, dus of we willen helpen bij een "lotus bevalling". Nou, ik weet inmiddels wel wat dat betekent.

Voor alle duidelijkheid: ik vind mijn vak super leuk en word er blij van, alleen tussen 0:00 uur en 04:00 uur ben ik op zijn zachts gezegd op mijn slechts en kun je me beter lekker laten slapen.
Weet van voren niet dat ik van achteren leef, alles is één grote waas, maar goed we kunnen het.
Over de weg, ogen open, zorgen dat ik de juiste afslagen neem, niet te hard rijd en rechtstreeks op de OK terecht kom.

Missie geslaagd, daar is het kastje weer waar ik nog geen 4 uur geleden tegenaan hing met de hoop lekker te kunnen slapen. Toch fijn hem nu alweer terug te zien. "Hallo kastje".
Met rood doorlopen ogen weet ik de weg in één keer te vinden en zorg in een sneltreinvaart dat alles steriel open ligt.
Pompiedompiedom….. waar blijft de patiënt? Toch fijn dat ze meeleven en ons nog een moment van rust gunnen zo midden in de nacht met mijn lijf op volle toeren.
Goed daar gaan we, nieuw protocol: nog even desinfecteren daar beneden voor we van start kunnen. Ik kan nog net de poetsspullen er doorheen halen en de steriele doeken gaan al bijna over me heen.

Een lotus bevalling, uhhhh iets met de placenta die vast blijft aan het kind….. Ik ben erg visueel ingesteld dus zie al een gebreid/gehaakt tasje met regenboogkleuren om de placenta heen de komende twee weken achter het kind aan gesjouwd worden.

Wellicht zit hier geld in.

Plastic tasjes met leuke opdrukken kunnen ook leuk zijn, alleen een beetje lastig om daar 10 cent voor te vragen op OK……

Het kind komt ter wereld, helaas niet op zijn makkelijkst.
Ja, eerlijk gezegd zat hij gewoon goed om eruit te komen via de normale weg, maar die verstoren wij natuurlijk, ik hou wijselijk mijn mond.
Lotus gaat niet door (jammer, misschien volgende keer een gebreid/gehaakt tasje), dus navelstreng wordt doorgenomen en de vraag of ik er een touwtje omheen wil doen want een plastic navelklem bij een lotus bevalling is natuurlijk not done!

Status van mijn lijf op dit moment: hoge hartslag, suf, rode ogen. Wat is dit genieten, en ik mag als toetje ook nog de navelstreng doorknippen; Vader heeft het even lastig dus laat dat aan mij over, hoe bijzonder is dat, het is net of ik droom. Allemaal te begrijpen het is ook niet niks zo midden in de nacht, ik kan erover mee praten!
Dus ik knip en knoop er een touw omheen. Ik bedenk me nu: hoeveel knoopjes zal ik doen? Geen idee, dus maar knopen tot het goed voelt en dan nog één erbij.
Het is maar goed dat we zo flexibel zijn op de OK.

Alles afgerond gaan we door als poetsvrouw, om alles te kunnen verwerken van de afgelopen 120 minuten: alle handelingen, flexibiliteit, alle goede zorgen, verschoningen, tillen en de beste (sterkte) wensen.

Onderweg naar de kleedkamer merk ik hoe verrot ik mij voel, maar wat een mooi en dankbaar werk hebben we toch.
Ik kleed mij om met in mijn achterhoofd het project "lotustasjes ontwikkelen" en zeg voor nu weer, "dag kastje!"