Die ene dag

Iedere zorgprofessional heeft wel een casus die hem of haar voor altijd bij blijft, die indruk op je heeft achtergelaten én die je nooit meer vergeet.

Lang geleden toen ik nog leerling operatieassistent was, ik geloof 3e jaars... We waren net klaar met de operaties van die dag, ik was de laatste overgebleven disposables aan het opruimen op de 3e verdieping en liep net weer over de gang naar beneden, richting de lift, toen mijn collega van de planning zei: ‘Monique, heb je niks te doen?’ ‘Nee, ik ben net klaar met opruimen’. "Dan NÚ naar OK 10, steekverwonding."

En dan op dát moment dat de adrenaline door je lijf giert, daar doe je het voor, dat maakt ons beroep zo bijzonder. Mensenlevens redden in acute situaties is het gaafste aan mijn beroep als operatieassistent.
Uit de lift liep er een spoor van bloed over de gang naar de OK (deze lift staat in verbinding met de SEH, waar de patiënt vandaan kwam). Snel door de wasruimte, mondmasker voor en de OK in. Daar aangekomen stond de OK overvol met mensen er was simpelweg gewoon geen plek meer voor mij. Anesthesiologen, anesthesiemedewerkers, chirurgen, collega operatieassistenten, verpleegkundigen van de SEH en zelfs ambulancepersoneel in werkoutfit en natuurlijk de patiënt. Alles stond vol met zorgverleners om het leven te redden van deze patiënt.

Dan blijft er maar 1 ding over; ik hoefde niet lang na te denken. Op de automatische piloot, monlap voor, spatbril op en wassen maar, er moest toch immers ook iemand steriel aan tafel. Snel een steriele jas aan, chirurgen een jas aan, handschoenen aan en als een idioot sets en disposables aannemen, op de automatische piloot in methodische volgorden, bakjes, gazen, desinfectans en poetsklem klaarmaken, precies zoals je het allemaal leert tijdens de opleiding.
Totdat de chirurg zei ‘weg met die poest, we gaan afdekken ’. Overdonderd dat ik was - Oh oké, zo kan het dus ook.
Afdekken en gazen erop en even rust, zodat ik de rest van de sets en disposables kon aannemen. Ik weet nog heel goed dat chirurgen van verschillende disciplines ( kaakchirurg, traumachirurg en vaatchirurg) van alles door elkaar noemden wat ze wilden hebben, 3 omlopen renden zich de benen onder hun lijf vandaan, naar het magazijn en terug en weer naar het magazijn, en gaven mij waar de chirurgen om vroegen.

En ik, ik hield het hoofd koel, zo leek het tenminste, maar ondertussen ben je zo gefocust bezig dat je heel gestructureerd elke stap in je opneemt en doorloopt. Rustig blijven, goed luisteren, meedenken, anticiperen, geen fouten maken en vooral koel blijven en niet omvallen.

Dit maakt het beroep operatieassistent zo uitdagend, de acute situaties, maar dat niet alleen, ook het technische aspect van ons vak, uithoudingvermogen, prettige samenwerking met verschillende disciplines, uitdagende ingrepen, met de meest geavanceerde apparaten werken. Het werken in teamverband, de zorg voor de patiënt, het redden van mensenlevens (helaas soms niet altijd) de verschillende neventaken die je kan hebben als operatieassistent. Leerlingen motiveren, begeleiden en net zo enthousiast maken een bedreven operatieassistent te worden als jijzelf.

Uiteindelijk viel het allemaal mee, de bloeding was snel gelokaliseerd en kon overhecht worden. Gelukkig voor de patiënt, die heeft het gered.