Van alle markten thuis

Maandagochtend. Beetje uitgeslapen, het was immers mijn vrije dag. Bakkie koffie gezet. Laptop aan. 56 ongelezen mails op het OK Visie account. De helft was reclame en de andere helft newsalerts. Geen belangrijke zaken tot nu toe. Kon ik weer eens beginnen aan een blog. Onderwerpen genoeg op mijn lijst. Telefoon! Een nummer dat ik niet kende op mijn display.

Ik ken Rajesh al bijna 20 jaar. Hij was net klaar met zijn opleiding toen ik begon. Een half jaar later vertrok hij uit Spijkenisse en ging hij in Rotterdam werken. Leuke gast. 'He Martijn, hoe is het?' Klonk het aan de andere kant. Rajesh? 'Dat is lang geleden man, hoe is het met je?' 'Goed, maar ik heb meteen een vraag die niet te lang kan wachten', antwoordde hij vrij gehaast. 'Heb je wat te doen vandaag?' 'Euh, ja altijd, maar wat kan ik voor je doen', antwoordde ik in hetzelfde tempo. 'We zoeken iemand voor de anesthesie vandaag, foutje in de planning.'

In 2005 begon ik, na een jaar in Lelystad te hebben gewerkt, als ZZP-er te gaan werken. Ik woonde inmiddels één jaar in Harderwijk. Harderwijk ligt midden in Nederland, dus een mooie basis om van daaruit als zelfstandige te beginnen. Toen ik na 3 jaar opnieuw vader werd en het vele kilometers maken zat werd, ben ik in Harderwijk in vaste dienst gegaan. Het "buiten de deur werken" is me dus niet vreemd, maar het was wel lang geleden. "Tuurlijk Rajesh, ik kom je helpen", zei ik voordat ik er erg in had.

'Hoe moeilijk kan het worden in een privékliniek', dacht ik onderweg op de A28. Ik was er nog nooit geweest, maar ik had wel de verhalen van Ingrid gehoord. Zij werkt er ook af en toe. Hoe dichtbij ik kwam, hoe nerveuser ik eigenlijk werd. 'Voor wie doe ik dit eigenlijk en is dit wel veilig als ik hier zomaar aan de slag ga?' Reële gedachten, die langzaam wegebde toen ik de bossen van Bosch en Duin inreed. Wat een rust en wat een bizar mooie huizen. Gaat me lukken vandaag!

Ingrid had we wel eens iets verteld over een gemengde kleedkamer, herinnerde ik me toen ik de kleedkamer binnenkwam en een dame aantrof die net een OK hes over haar hoofd trok. 'Goedemorgen, ik ben Martijn', bracht ik zo luchtig mogelijk uit. 'Oh, de man van Ingrid'. Voelde me meteen thuis.

'Jorge heeft al voor je klaargezet', riep Rajesh de kleedkamer in. 'Ik geef je meteen even een rondleiding en laat zien waar de belangrijke spullen staan', vervolgde hij in de kleedkamer. Ik was verbaasd hoe klein, maar hoe netjes en professioneel alles eruit zag. 'Je doet vandaag een dagje plastisch Martijn, alleen maar mamma augmentaties, moet lukken toch?' 'Zeker, helemaal mijn terrein', lachte ik toch een tikkie zenuwachtig.

'Fijn dat je kon komen, mompelde de plastisch chirurg onder haar masker. Anders hadden we 4 patiënten onverrichterzaken naar huis kunnen sturen'. 'Ja, zo zit je op de bank en zo sta je bij 4 mamma augmentaties in Bosch en Duin', zei ik zo ontspannen mogelijk. 'Never a dull moment', zullen we maar zeggen.

'Morgen wat te doen?' vroeg Rajesh tijdens de koffie. 'Weer een dagje klussen?' Ja, waarom niet...