Zonder crisis geen helden, of wel?

Wanneer ben je een held? Op dit moment is iedereen die in de zorg werkt een held, althans dat horen en lezen we overal. Ziekenhuizen zijn trots op hun helden en terecht. Morgen is er zelfs om 20:00 uur een landelijk applaus. Het kan niet op. Mooi dat er zoveel respect voor de medewerkers in de zorg is op het moment. Het lijkt wel of men nu pas doorheeft hoe belangrijk de zorg is voor de samenleving. En dat zit mij dwars en bepaalt voor mij deels de waarde van alle aandacht die er opeens is voor ons als zorgmedewerkers. Mag ik dat nu zeggen in tijden van deze massa-adoratie? Ik doe het gewoon.

Voor alle duidelijkheid, ik heb me in de 20 jaar dat ik in de zorg werk nooit miskend of ondergewaardeerd gevoeld. Ook niet toen we streden voor een betere cao. Het zou dan ook ongepast zijn om nu te zeggen “zie je wel”. Ik heb me eerlijk gezegd ook nooit een held gevonden, ook nu niet. Wie heeft bedacht dat we opeens helden zijn? Waar komt die massa-adoratie opeens vandaan? Het voelt voor mij heel ongemakkelijk om met het doen van je “normale” werk opeens een held te zijn. Er wordt morgen zelfs voor me geapplaudisseerd. Super dat dit wordt georganiseerd, maar ergens schuurt het in mijn hoofd. Iets klopt niet.

Neem afgelopen Oud en Nieuw of beter nog, die van de afgelopen 15 jaar. Ambulancepersoneel was hun leven niet zeker tijdens hun heldenwerk. Men werd in elkaar geslagen tijdens het redden van levens. Verpleegkundigen van spoedeisende hulp afdelingen werden aangevallen als de triage van een geliefde even wat ongunstig uitkwam. Dit zijn de helden waar nu voor wordt geapplaudisseerd. Ik probeer de massa-adoratie te snappen, en probeer me te verplaatsen in wat er allemaal wordt georganiseerd. En echt, ik waardeer het. Maar ik krijg die beelden niet naadloos op elkaar.

Daarom de oproep aan alle mensen die ons werk op dit moment terecht zo erg waarderen. Doe dit niet alleen vandaag, morgen en de tijd die deze crisis gaat duren, maar waardeer ons gewoon om wat we deden en wat we altijd zullen doen.