Dé co-assistent

In “De” rubriek van de OK Visie Krant laten we iedere maand iemand van de werkvloer aan het woord. Of het nu de praktijkopleider, de herintreder, de leerling of de afdelingsassistent is, dit is jullie rubriek! Dionne de Vos is Dé co-assistent. Dionne is 23 jaar en loopt momenteel het coschap interne-chirurgie van jaar 5 in Zutphen. Ze studeert geneeskunde aan de Universiteit Utrecht. Daarnaast werkt ze als afdelingsassistent op de cardiologie in het UMCU. In haar vrije tijd doet ze aan salsadansen, leert ze spaans en binnenkort gaat ze op reis naar Zuid-Amerika.

Dé keuze tot de studie geneeskunde..

maakte ik toen ik 14 jaar oud was. Op een dag liep ik mee met een dierenarts en zag ik mijn eerste operatie. Het was een sterilisatie van een hond. Reuze interessant vond ik dat! De rest van de dag bestond uit prikjes geven aan dieren en hoewel ik die dieren erg schattig vond, ik miste iets in de dag, ik denk het communicatieve deel van de geneeskunde (al moet je de communicatie met de baasjes ook niet onderschatten). Ik verloor mijn interesse in diergeneeskunde. Dan kan ik maar beter mensendokter worden, besloot ik. Wel zei ik dat ik nooit op de operatiekamer wilde staan, want ik vond bloed maar vies. Nu ben ik daar helemaal overheen gegroeid gelukkig.

Dé meest interessante specialismen vind ik tot nu toe…

kindergeneeskunde, spoedeisende hulp geneeskunde, neurologie, interne geneeskunde, chirurgie… Ik heb overduidelijk een beetje keuzestress. Ik denk dat mijn uiteindelijke keuze op huisartsgeneeskunde zal vallen! Maar dat coschap moet ik nog lopen.

Dé cultuur op de OK vergeleken met andere afdelingen in het ziekenhuis vind ik..

heel bijzonder. Het is een soort eilandje in het ziekenhuis, afgesloten van de rest met eigen kleding en regels. Het kan er soms ook wat hard aan toe gaan. Als co-assistent sta je wel een beetje onderaan de voedselketen en soms zijn medewerkers kortaf of erg direct naar je. Dat voelt dan op dat moment heel onprettig, je doet je best en je wilt het immers graag goed doen! Maar je weet ook dat het soms nodig is om direct te zijn, want hoewel er vaak grapjes worden gemaakt tegenover zenuwachtige patiënten, de operatiekamer is een van de meest risicovolle plekken op de OK en de regels zijn belangrijk. Gelukkig heb ik het tot nu toe erg naar mijn zin gehad op de OK en heb ik altijd wel aansluiting gevonden met het personeel en me welkom gevoeld.

De vooroordelen die over co-assistenten bestaan…

zijn waarschijnlijk grotendeels waar, haha! “Het is wit en het staat in de weg” is er wel een die erg toepasselijk is op de OK (al is het dan “het is blauw…”). Ik wil graag laten zien dat ik gemotiveerd ben en mee wil helpen, maar dat resulteert soms met in de weg staan. Dan kan je soms het beste meehelpen door even niks te doen. Vaak met een beetje uitleg van het OK-personeel kan je als co gewoon lekker meewerken.

Dé combinatie studeren en co-schappen lopen vind ik..

vanzelfsprekend. Mijn co-schap ís mijn studie. Ik leer tijdens het werken en dat is erg uitdagend, spannend en ook belonend. Want je kan je kennis toepassen in de praktijk, waardoor je het beter onthoudt dan door het in een boek te lezen. Vaak “werk” ik tussen de 45 en 50 uur in de week en na een lange dag nog studeren voor de volgende dag is wel pittig. Zeker omdat ik soms op zaterdag nog moet werken voor mijn bijbaantje. Zo’n co-assistenten vergoeding zou dus zeer welkom zijn.