De pensionado

Yolande Breijinck is haar carrière in de gezondheidszorg begonnen als doktersassistente. Vervolgens heeft ze de opleiding tot operatieassistent gevolgd in het Radboudumc in Nijmegen en de opleiding tot anesthesiemedewerker in de Gelderse Vallei in Bennekom. Nadat ze kinderen kreeg is ze tijdelijk gestopt, en na vier jaar weer begonnen in de Weezenlanden in Zwolle. Vervolgens heeft ze in het Radboudumc gewerkt waar ze de middenkadermanagementopleiding volgde en daar ook werkzaam was als ad-interimhoofd OK. Van daaruit door naar de werkvloer in Doetinchem, als anesthesiemedewerker. Na een paar mooie uitstapjes naar Afrika is ze gaan detacheren in het Bronovo Den Haag en het UMCG. Na deze gevarieerde carrière is ze inmiddels sinds 2018 met pensioen.

De reden om op de OK te gaan werken was voor mij …
Het teamwork! Ik vind het zo mooi om een operatie met zijn allen tot een goed einde te brengen, of dit in ieder geval te proberen. De commitment en gezamenlijke inzet spreken mij heel erg aan.

De grootste verandering in het vak die ik gedurende mijn loopbaan heb zien plaatsvinden is ...
Bij de anesthesie de uitvinding van het larynxmasker en het medicament propofol. Bij de chirurgie vind ik de invoering van de endoscopieën, die de minimaal invasieve chirurgie mogelijk maakt, een heel mooie ontwikkeling.

Het ouderenbeleid op de OK vind ik …
Niet echt geweldig. Ik vind dat er niet of nauwelijks rekening gehouden wordt met de oudjes, terwijl ik denk dat juist zij, bijvoorbeeld in de begeleiding van leerlingen, veel meer zouden kunnen betekenen.

De patiënt die mij het meest bijgebleven is …
Is niet een specifieke patiënt. Er zijn een patiënten die nog steeds met me ‘meelopen’. Vaak zijn het die patiënten die in de korte tijd die je met ze doorbrengt een opmerking maken of je raken, of is het hun verhaal dat je raakt. Ik vind het heel bijzonder in dit werk, dat je zo mag binnenkijken in het leven op dat moment van een totaal vreemde, die je probeert gerust te stellen.

Waar ik het meest trots op ben is …
Mijn werk in Afrika. Dat heeft bij mij zonder twijfel de grootste indruk achtergelaten. Vanuit het Medisch Spectrum Twente ben ik twee keer mee geweest met de Noma-stichting. Noma is een infectie waarbij de weefsels in en rondom het gezicht afsterven en die voornamelijk voorkomt bij kinderen die in armoede en slechte hygiëne leven. Negen van de tien zieken sterft in de eerste twee weken als ze niet op tijd worden behandeld. Later ben ik met Artsen zonder Grenzen naar Nigeria geweest, het Noma children hospital in Sokoto, het enige noma-kinderziekenhuis in de wereld! Ik heb mijn hart daar echt verloren!

De reden om met vervroegd pensioen te gaan was …
Mijn gezondheid. In 2017 werd bij mij borstkanker geconstateerd en heb ik een mammasparende operatie gehad, gevolgd door bestraling. Weer terug op de werkvloer viel het heel erg tegen! We hebben gepuzzeld en gerekend en ik ben 1 januari 2018 met vervroegd pensioen gegaan. Ik was gewoon te moe om scherp, fit en snel mijn werk te doen.

De dingen die ik nu ik met pensioen ben het meest van mijn werk mis zijn …
De koffiekamer en de sociale contacten. Het is of de trein doorraast en ik uitgestapt ben. Maar ik ervaar dit niet als een groot probleem hoor! Daar komen weer andere dingen voor in de plaats.

De beste raad die ik mijn jongere collega’s kan geven is …
Kijk eens in een andere keuken! Ik ben ervan overtuigd dat dit voor iedereen goed is. Het houdt je scherp en soms ontdek je dat het ‘thuis’ zo gek nog niet is!