Dé vaatchirurg

In “De” rubriek laten we iedere maand iemand van de werkvloer aan het woord. Of het nu de praktijkopleider, de herintreder, de leerling of de afdelingsassistent is, in deze rubriek willen we graag verhalen van de werkvloer laten zien.

Pieter Klinkert werkt als vaatchirurg bij de Heelkunde Friesland Groep. In 2004 begon hij in het Tjongerschans Ziekenhuis in Heerenveen. Door de regionalisatie is de operatieve zorg en acute vaatchirurgie nu gecentreerd in het Medisch Centrum Leeuwarden. Hij is tevens voorzitter van Stichting Heelkunde Friesland. Doel van deze Stichting is om betere zorg dichter bij huis aan te bieden. Die zorg die niet in een hoog-complexe omgeving thuishoort, daar ook niet uit te voeren. Dit maakt de zorg beter, maar ook goedkoper.

Dé keuze voor de vaatchirurgie...
maakte ik tijdens mijn opleiding toen ik Dr. Paul Breslau mijn opleider werd in het Rode Kruis Ziekenhuis in Den Haag. Zijn enthousiasme, kundigheid en betrokkenheid bij de patiënt was een groot inspiratiebron. Zijn hulp bij mijn proefschrift over een vaatchirurgisch onderwerp hielp natuurlijk ook.

Dé laatste ontwikkeling in mijn vakgebied…
is de verschuiving van open naar endovasculair behandelen. Dit vraagt een heel andere manier van werken dan tijdens mijn opleiding.

Dé grootste uitdaging in mijn vak…
is mijns inziens regionalisatie van de vaatzorg. Deze wordt complex en gespecialiseerd, naast alle dure materialen die nodig zijn. Dit vraagt regionalisatie. In Friesland zijn we aardig onderweg, maar het vraagt erg veel overredingskracht van bestuurders, andere specialisten, personeel en natuurlijk de patiënt. Aangezien je niet alles zelf in de hand hebt,kan dat wel tot frustratie leiden.

Dé meeste voldoening…
krijg ik van tevreden patiënten of familie. Klinkt cliché, maar in ons vak gaat het om communicatie en verwachtingsmanagement. Een patiënt die na een operatie met complicaties bij mij terug blijft komen, heeft dus blijkbaar nog steeds vertrouwen in mij. Dat betekent dat mijn communicatie rondom de behandeling en de complicaties goed is geweest.

Dé casus die me het meest is bijgebleven..
is er niet één, maar vele. Overleden patiënten, complicaties, successen. Een patiënt heeft een veulen naar mij genoemd; Piter (de Friese variant). Moet wel zeggen dat het een hengst was, maar klein en met maar de helft van het normale geboortegewicht….