Dokter, ik krijg toch wel een roesje?

Roesje. Vreemde uitdrukking. Bijwerking van een avondje flink doorzakken? Koosnaam voor een lichte narcose? Een roesje is eigenlijk een nachtvlinder. En een geplooid aanlegsel aan dameskleding. Wie heeft de roes in de gezondheidszorg geïntroduceerd? Ik verdenk de nachtvlinder.

Dokter, ik krijg toch wel een roesje? ‘Roesjes bestaan niet meer mevrouw.’ Verbaasde blik. ‘Als ik er maar niets van merk dokter’. ‘Gaan we voor u regelen mevrouw.’
Sedatie is eigenlijk een verdieping van de natuurlijke slaap, aldus mijn opleider. Kan niet misgaan dus. ‘Ik sta ’s nachts ook niet naast uw bed mevrouw.’ ‘Jammer’, zei laatst een mevrouw van 87 jaar. ‘Ja, jammer’, zei ik.

Poli draaien. Spreekuur doen. Preoperatieve screening. Geef het een naam, het blijft een merkwaardig fenomeen. Patiënten noemen je ongevraagd dokter. Nemen vaak meteen een onderpositie in. Ontkleden zich op commando. Legen spontaan hun doopziel. Best wennen als poligroentje.

Een belangrijk deel van de opleiding tot sedatie praktijk specialist is het screenen van patiënten. Poli draaien dus. Face to face met patiënten. Gespannen patiënten. Emotionele patiënten. Patiënten met 100 vragen. 20 minuten de tijd.

Ik leer om gestructureerd te werk te gaan. Een script volgen. Het voelt voor mij als auditie doen voor The Voice. De stoel is echter al gedraaid voordat ik ben begonnen. ‘Doe ik het goed? Vergeet ik niets? Is dit nu een souffle van de aortaklep of de mitralis?’ Onzekerheid ten top. ‘Wat als ik iets mis?’

Nog een half jaar te gaan. Dan moet ik het kunnen. 450 uur in de benen. Dan herken ik alle souflles, loopt mijn poli geen seconde uit, gaan alle patiënten fluitend naar huis en vind ik het nog steeds leuk.

Mooi vak sedatie praktijk specialist. Veelzijdig en dankbaar. Technisch en sociaal. Zelfstandig in een team.

Een verdieping.... en niet alleen van de natuurlijke slaap.