Drie Boeings en een lijnrechter

Vraag me niet naar de aanleiding. Laatst kwam ik erachter dat ik pas 600 maanden oud ben. Ik vond het niet als veel klinken, ook niet toen ik me bedacht dat ik de 1200 maanden waarschijnlijk niet ga halen. Vorige maand ben ik 50 jaar geworden, wat ik gek genoeg wel veel vond. Hetzelfde gebeurde in mijn hoofd toen ik in de krant las dat er jaarlijks ruim 1000 patiënten door vermijdbare fouten overlijden in het ziekenhuis en de auteur van het betreffende artikel erbij schreef, “dat zijn 3 Boeings per jaar die neerstorten!” Die 3 Boeings gingen viraal, terwijl het aantal van 1000 patiënten al jaren een stabiel cijfer is. 3 voelt meer dan 1000, afhankelijk van het zelfstandig naamwoord dat erna komt. Hulde aan ons brein. De vraag rijst, ‘hoe afhankelijk willen we zijn van ons brein?’

De Nivel rapporten zijn hier duidelijk over. De factor mens is de zwakste schakel als het gaat om foutloos werken. Hoeveel menselijk falen is de oorzaak van dit jaarlijkse aantal gecrashte Boeings? En belangrijker nog, waarom daalt dit cijfer al jaren niet? Een mogelijke oplossing kwam uit dezelfde krant. “Na 148 jaar verdringt de hawk-eye de lijnrechter op Wimbledon.” De inzet van technologie vervangt de factor mens bij tenniswedstrijden, waardoor er minder discussie is en de speler zich kan concentreren op de wedstrijd. Deze analogie duidt in mijn beleving dat we ook in de zorg meer moeten vertrouwen op bewezen technologie. Het is onze plicht om tenminste 2 van de 3 Boeings in de lucht te houden, wetende dat de zorg complex is en mensenwerk blijft, wat tegelijkertijd het grootste risico is.

Laten we ons aansluiten bij wat de All England Lawn Tennis Club, zoals het iconische tennispark in Londen officieel heet, zegt. ‘Traditie en innovatie moeten in evenwicht worden gebracht.’