Een dag uit het leven van een recovery verpleegkundige

Geen enkel kind zou in het ziekenhuis moeten liggen. Maar als dit dan toch nodig is, dan is het doel van Loes Boezeman, recoveryverpleegkundige in het Wilhelmina Kinderziekenhuis, ieder kind een zo comfortabel mogelijk verblijf op de recovery te bieden en een glimlach op zijn of haar gezicht proberen te krijgen.

Hoe ziet een dag van een recoveryverpleegkundige in een kinderziekenhuis eruit?

6.40 uur

De wekker gaat, vandaag een dagdienst. Een dagdienst op onze recoveryafdeling begint om 8.00 uur. Ik ben niet goed in snoezen, dus ik ga er direct uit. Ik kleed mij om, doe wat water op mijn gezicht, poets mijn tanden en breng wat make-up aan. Hierna pak ik mijn tas, mijn lunch heb ik de avond ervoor al klaargemaakt, en loop ik direct door naar de auto. Om 7.10 uur zit ik in de auto, ontbijten doe ik onderweg. Met ongeveer 25 minuten rijden kom ik aan bij de parkeergarage. Helaas is het tegenwoordig donker ’s ochtends en ook wat drukker op de weg, dus misschien moet ik overwegen om toch wat eerder de auto in te gaan. Ik moet nog ongeveer 10 minuten lopen vanaf de parkeergarage naar de afdeling en me omkleden, dus ik heb niet heel veel speling als ik in een file terechtkom.

8.00 uur

Zodra ik op de afdeling aankom begin ik samen met mijn collega alles klaar te zetten. Er is een aantal taken die iedere dag aan het begin van de ochtend uitgevoerd moeten worden. Alle apparatuur moet aangezet en gecheckt worden, de opiaten uit de kluis gehaald, de spoedkar moet gecontroleerd worden enz. We maken de pijnmedicatie klaar, zodat we die makkelijk kunnen pakken zodra dit nodig is.
Als alles op de afdeling klaar staat om de eerste kinderen postoperatief te kunnen opvangen, loop ik naar de andere kant van de afdeling. Hier zitten de dagcoördinator van de gehele OK en onze leidinggevenden. Ik vraag of er nog bijzonderheden zijn voor die dag en maak als daar nog tijd voor is gezellig een praatje met mijn collega’s. Hierna haal ik in de koffiekamer ernaast een bakje koffie, daar is op dat moment meestal nog even tijd voor. De eerste kinderen komen ongeveer rond 8.30 uur op de recovery.

8.30 uur

We worden vanaf de OK gebeld dat de eerste operatie klaar is en dat zij ieder moment op de recovery aan zullen komen. Wij drinken onze laatste slok koffie op en lopen terug naar onze afdeling.
Ik start ons elektronisch patiëntendossier op en lees mij alvast in in wat er met dit kindje aan de hand is en waar het aan geopereerd is. Zo kan ik alvast wat gegevens verzamelen om straks de juiste zorg te kunnen geven. Mijn collega drukt op een knopje om de buzzer bij de ouder van dit kind af te laten gaan. Ouders krijgen een buzzer mee die wij laten afgaan zodra het desbetreffende kind telefonisch is aangemeld bij ons. Zo kunnen zij alvast plaatsnemen in de wachtkamer voor de OK.
De patiënt wordt binnengebracht, meestal nog slapend, wordt aangesloten op onze bewakingsmonitor en ik luister naar de overdracht van de anesthesioloog. Ik verzamel zo veel mogelijk informatie en maak een inschatting van hoe ik het kind het beste kan benaderen als het wakker wordt.
Mijn andere collega assisteert mij bij het aannemen van het kindje. Doet het infuus in de pomp, stelt deze in op de juiste snelheid en haalt hierna de ouder van het kind op.

Dit jongetje is aan zijn ogen geopereerd. Ik bedenk welke aandachtspunten bij deze operatie horen. Het is belangrijk dat hij zo min mogelijk in zijn ogen wrijft zodra hij wakker wordt en ik wil dat hij zo lang mogelijk blijft slapen. Dit omdat de kans dan het grootst is dat hij rustig wakker wordt. Ik instrueer hierover alvast de ouder.
Verder noteer ik al mijn bevindingen in ons EPD.

Het begint ondertussen drukker te worden op de afdeling. De telefoon blijft overgaan. Er zijn steeds meer OK’s klaar dus, nadat ik alles juist geïnstalleerd heb bij mijn patiënt en de ouder juist geïnformeerd heb, maken mijn collega en ik ons klaar voor de opname van het volgende kind. De kinderen die bij ons op de recovery komen zijn van 0 tot 100 kg. In de tussentijd moet ik mijn kind dat de oogoperatie heeft gehad goed in de gaten houden, dus ik loop regelmatig heen en weer. Hij blijkt toch erg onrustig te zijn en oogt niet comfortabel. Ik besluit om hem een opiaat, een pijnstiller, te geven. Na deze gift lijkt hij een stuk comfortabeler. Het vele wrijven in zijn oog wordt minder en hij begint met zijn moeder te kletsen. Ik bel de afdeling dat hij opgehaald kan worden.



9.00 uur

Om 9.00 uur begint mijn andere collega aan haar dagdienst. Deze collega heeft in de ochtend de APS-dienst (Acute Pijn Specialist). Je loopt de rondes bij de kinderen die op de verpleegafdeling bijvoorbeeld een morfinepomp hebben. Er wordt bekeken of de pijnmedicatie die de patiënt krijgt voldoende is of dat daar iets aan veranderd moet worden. Zodra je klaar bent met je APS-ronde, houd je de APS-telefoon bij je voor eventuele vragen van de verpleegafdeling, maar ben je werkzaam op de recoveryafdeling.

Ondertussen zijn er veel kinderen van verschillende specialismen bij ons op de recovery aangekomen. Het is aardig hollen op de afdeling. Soms liggen er vijf of zes kinderen, maar het loopt goed vandaag. De communicatie is goed tussen mijn collega en mij, en waar nodig helpt de anesthesie.

10.30 uur

Mijn collega is klaar met haar APS-ronde en het uitwerken hiervan. Zij neemt mijn taken over en ik kan even een bakje koffie doen in de koffiekamer. Hier is het gezellig, iedereen van onze OK houdt hier pauze dus we zitten met z’n allen (operatieassistenten, anesthesiologen en anesthesiemedewerkers) bij elkaar koffie te drinken.
Na een kwartier loop ik weer terug en neem ik de taken van mijn andere collega, die ook om 8.00 uur begonnen is, over. Nu kan hij een kop koffie drinken.

10.45 uur

De recovery blijft volliggen, de turn-over is hoog. Zodra er een paar kinderen opgehaald zijn door de verpleegafdeling, worden er weer drie nieuwe kinderen aangekondigd. Dit is wat ik heel leuk vind aan mijn werk; snel schakelen en nieuwe inschattingen maken.

Mijn volgende patiënt komt uit het Prinses Máxima Ziekenhuis. Bij haar is een biopt genomen uit een cyste en een port-a-cath geïmplanteerd. Alle kindjes die in het Prinses Máxima Ziekenhuis liggen en geopereerd moeten worden, komen ook bij ons. Dit vergt vaak een andere benadering. Ik houd er rekening mee dat dit kindje boos of bang kan zijn. Er is vaak al veel gebeurd bij deze kinderen en er gaat over het algemeen nog veel meer gebeuren. Hier kunnen deze kinderen onrustig en angstig van geworden zijn. Ik houd mij extra rustig en neem indien mogelijk wat meer tijd om een juiste inschatting te maken hoe ik het beste de patiënt kan benaderen.
Ouders van deze kinderen zijn vaak verdrietig en angstig over wat er allemaal op hen afkomt. Zij hebben al veel informatie gekregen over wat gaat komen. Het is belangrijk om juist en duidelijk uitleg te geven.

Ondertussen blijft het een komen en gaan van kinderen postoperatief. Uiteindelijk is mijn patiënt van het Prinses Máxima Ziekenhuis wakker geworden. Ik zie dat zij comfortabel is, ze heeft geen pijn, glimlacht lief en krijgt een ijsje. Ik bel de afdeling dat zij haar kunnen komen ophalen.

11.50 uur

Op dit moment liggen er geen patiënten meer en kan ik met lunchpauze. Ook nu gaan we een voor een met pauze omdat we hebben gezien in ons EPD dat er mogelijk met tien minuten weer drie OK’s klaar kunnen zijn.
In de koffiekamer aangekomen pak ik een kom soep en eet ik mijn lunch op. Ik klets gezellig met mijn andere collega’s en na een halfuur zit mijn pauze er weer op.
Het lijkt wat rustiger te worden. Er waren veel kleinere operaties in de ochtend en nu zijn er een paar langere, dus het grootste deel van het dagprogramma is al geweest.
Er zijn enkele spoedjes aangekondigd, deze worden tussendoor gedaan zodra er op een OK plek is.

14.30 uur

Twee collega’s van de avonddienst komen binnen en wij van de dagdienst kunnen met zijn drieën tegelijk koffie drinken. Er liggen op dit moment twee kinderen en er komt voorlopig even niets aan. Er is tijd om even gezellig bij te kletsen.


16:00 uur

De avonddienst gaat nog even met koffiepauze en zodra zij terugkomen kunnen wij van de vroege ochtenddienst lekker naar huis. Onze dagdienst zit erop. Mijn collega die om 9.00 uur begon blijft nog een uurtje, maar ik denk dat zij dan ook lekker naar huis kan. Het ziet er niet meer druk uit en er zijn op dit moment nog geen spoedgevallen aangemeld.
Ik heb weinig bijzonderheden te vertellen voor de overdracht naar de late dienst, en ik geef mijn telefoon af aan een van mijn collega’s. Nu zal zij opnemen zodra er een OK klaar is met opereren.

Ik kleed mij om, loop naar de auto en trotseer opnieuw het donkere weer en het drukke verkeer, en ik kom rond 17:30 uur weer thuis.

20.00 uur

Tijd voor ontspanning! Er komen regelmatig verdrietige situaties voor, daarom is ontspanning na het werk erg belangrijk. Ik doe dit graag door creatief bezig te zijn of piano te spelen. Ik haak bijvoorbeeld kraamcadeaus, op deze momenten denk ik dan even niet meer aan het werk maar ben ik bezig met het maken van iets moois. Ook ben ik graag lekker thuis met mijn vriend of vind ik het heerlijk om alleen buiten te gaan wielrennen.


Foto's: Dave Rietbergen