Maakt mij niks uit

“Maakt mij niks uit”. “Nee, maakt mij ook niks uit, zeg jij het maar.” “Neeehee, zeg jij het maar”. “Kies nou toch gewoon wat je wilt”, denk ik stiekem wanneer ik vraag wat mijn collega bij de volgende ingreep wilt doen.

“Maar als ze maar niet wil omlopen”, denk ik er gelijk achteraan.
Want dat is eigenlijk wat ik het liefst wil doen bij de volgende ok. Ik wil namelijk gewoon even zitten in plaats van 3 uur op mijn benen staan.

Toch voelt het op de één of andere manier alsof ik mezelf wil drukken.

Raar toch, alsof ik het omlopen inferieur vind aan instrumenteren of assisteren.

Als je er goed over nadenkt, is een goede omloop onwijs belangrijk (en nooit weg:)).
Hoe fijn is het wanneer je als instrumenterende iemand hebt die weet welke netten je als eerste opengemaakt wilt hebben, anticipeert op het operatieverloop, je gazen al heeft aangevuld zonder dat je erom hebt hoeven vragen, even aan je neus krabbelt bij jeuk, de apparatuur op de juiste wijze weet aan te sluiten én te bedienen en waar je af en toe zo lekker een veelbetekenende blik kunt uitwisselen.

Hoe heerlijk werkt het als je volledig op elkaar bent ingespeeld en je omloop je net even voor is?

Dat is goud waard! Note to self: besef dat vaker!

En wat mijn collega's van me denken als ik even lekker op mijn kruk zit?

Ach, maakt mij helemaal niks uit!