OK van de maand: Nij Smellinghe

Ymkje Visser heeft afgelopen juli de opleiding tot anesthesiemedewerker afgerond. Deze opleiding heeft ze gevolgd in ziekenhuis Nij Smellinghe in Drachten, en ze heeft een halfjaar stage gelopen in Medisch Centrum Leeuwarden. Voordat ze aan de opleiding tot anesthesiemedewerker begon, heeft Ymkje een lerarenopleiding gedaan. Toen ze twee jaar voor de klas had gestaan, kreeg ze in de gaten dat ze iets anders moest gaan doen om weer met plezier naar haar werk te gaan. De overstap naar de anesthesie in Nij Smellinghe blijkt een heel goede te zijn geweest!

De operatieafdeling van Nij Smellinghe, wat voor afdeling is dat?

Wij zijn een afdeling met zeven OK’s, ruim vijftig operatieassistenten, een kleine dertig anesthesiemedewerkers, twintig recoveryverpleegkundigen en elf anesthesiologen. Voor een relatief klein ziekenhuis doen we grote ingrepen. Zo wordt er bijvoorbeeld ingewikkelde traumachirurgie gedaan, de neurochirurgie wordt steeds verder uitgebreid met cervicale hernia’s en spondylodesen en op de hybride OK kunnen allerlei ingrepen uitgevoerd worden waarbij continue röntgendoorlichting en/of een CT-scan nodig is.

Waarin onderscheidt de operatieafdeling van Nij Smellinghe zich van andere afdelingen?

Nieuwe mensen worden bij ons op OK direct gezien. Als er een nieuwe collega, een coassistent of iemand die een dagje komt meelopen de kleedkamer binnenkomt, wordt direct opgemerkt: ‘Hé, een nieuw gezicht!’ Iedereen kent elkaar bij ons op de afdeling, dus niemand kan onzichtbaar blijven. En dit geldt echt voor iedereen op de afdeling. We kennen de collega’s van de logistiek, de afdelingsassistent, de schoonmakers. Dit zorgt voor een heel prettige samenwerking en een sterk teamgevoel.

Jullie afdeling is onlangs verbouwd?

We hebben inderdaad een heel nieuw operatiekamercomplex gekregen, dat wel drie keer zo groot is als het oude complex. We zijn van zes naar zeven OK’s gegaan en de OK’s zijn een stuk groter dan eerder! Ook de holding en de verkoever zijn een stuk groter geworden met een veel grotere capaciteit, wat heel erg prettig is. Daarnaast is er nu veel meer ruimte voor de steriele berging en het klaarzetplein, en we hebben een spoedsluis gekregen. De OK’s zijn voorzien van de modernste apparatuur en van het Halton-luchtsysteem. Ook belangrijk: de kleedkamers zijn een stuk groter dan eerst, dus er is nu ruimte om ons allemaal tegelijkertijd om te kleden. De nieuwe ruimtes hebben allemaal grote ramen, inclusief de OK’s. We werken dus vaak gewoon in daglicht, wat heel prettig is. De patiënten worden nu ook ingeleid op de OK zelf, in plaats van in de inleidingsruimte zoals voorheen. Dat vroeg een andere manier van werken, en daar zijn we inmiddels aan gewend.

Hoe is het bouwproces verlopen?

De nieuwe operatiekamers zijn op palen gebouwd en vormen een uitbouw aan het ziekenhuis. De OK’s konden dus gebouwd worden zonder dat we hier hinder van hadden tijdens het opereren. Toen de OK’s klaar waren, werd daar geopereerd en gebruikten we de oude holding en verkoever nog. Een aantal oude OK’s en andere ruimtes werden toen verbouwd tot nieuwe holding en verkoever. In deze fase hebben we soms wel last gehad van bouwgeluiden, waardoor patiënten op de verkoever soms luidruchtig wakker werden gemaakt, ook al wilden ze nog wel even verder slapen. Het was een logistieke puzzel en we hebben de overlast tot het minimale proberen te beperken. Ook was in deze fase de capaciteit van de holding en de verkoever niet optimaal, maar deze verbouwing vond plaats op het moment dat er minder werd geopereerd vanwege covid, waardoor dit geen problemen opleverde.

Het nieuwe complex begon echt ergens op te lijken toen de holding en de verkoever open gingen. Alles was ineens erg groot en licht en de patiënten zagen nu echt alleen maar het nieuwe complex. Ondertussen werden de oude verkoever en holding omgebouwd tot onder andere steriele berging en milieuplein. Op dit moment zitten we in de laatste fase van het bouwproject en worden de laatste ruimtes afgemaakt. Dan is het eindelijk tijd om definitieve processen in te voeren. Hoewel er heel wat kleine problemen waren waar we tegenaan liepen, zoals het onvindbaar zijn van materialen of het opnieuw indelen van karren en kasten, is de verbouwing en verhuizing heel soepel verlopen.

Hoe zou je de sfeer op jullie afdeling beschrijven?

Er hangt een heel gemoedelijke sfeer bij ons op de afdeling. Je kunt goed merken dat het een regionaal ziekenhuis is. Er wordt redelijk veel Fries gesproken door collega’s onderling, maar de niet-Friese collega’s ervaren dit niet als lastig of vervelend. Veel van hen spreken inmiddels zelf ook al een aardig woordje Fries en er wordt net zo gemakkelijk omgeschakeld naar het Nederlands. Inhoudelijke communicatie gaat uiteraard sowieso in het Nederlands en dit is natuurlijk ook nog steeds de eerste taal in het ziekenhuis.

Wat zijn voor jou de voor- en nadelen van het werken op een kleine afdeling?

Ik vind het absoluut een voordeel dat je iedereen kent, ook de specialisten. Iedereen gaat heel ongedwongen met elkaar om en er wordt veel gelachen met elkaar. Daarnaast vind ik het leuk dat ik vrij veel patiënten zie op een dag. Als ik bij een programma met kleine ingrepen sta, dan is het een kwestie van lekker doorwerken en ervoor zorgen dat alle patiënten de operatie comfortabel doorkomen. Daarnaast is het voordeel van een kleiner ziekenhuis dat je vaak met dezelfde mensen samenwerkt, dus anesthesiologen kennen je inmiddels goed en laten je daardoor soms ook meer doen.

Bepaalde hoogcomplexe chirurgische ingrepen, zoals longchirurgie, worden niet bij ons gedaan. Helaas, want dat vind ik wel heel leuk. Gelukkig heeft Nij Smellinghe op een aantal vlakken zeker ook een bovenregionale ambitie. De uitbreiding van het pakket aan ingrepen die hier worden gedaan is volop in ontwikkeling, zoals bijvoorbeeld bij het specialisme neurochirurgie.

Hoe zie jij de toekomst van de beroepen operatieassistent en anesthesiemedewerker?

Goh, wat een lastige vraag. Hier heb ik eigenlijk nog nooit over nagedacht. Wel heb ik een wens voor deze beroepen; namelijk dat ze meer bekendheid krijgen. Zelf ben ik per toeval een vacature voor de opleiding tot anesthesiemedewerker tegengekomen. Ik heb toen een dag meegelopen op OK en zo ging voor mij de deur naar de OK-wereld open, maar daarvoor kende ik het beroep ‘anesthesiemedewerker’ niet eens. Ik hoop dat dit op korte termijn gaat veranderen, zodat middelbare scholieren leren dat er naast verpleegkunde en geneeskunde meer opleidingen bestaan die opleiden tot een baan in de zorg.
En daarnaast hoop ik dat de beroepen blijven bestaan zoals ze nu zijn, zonder dat er extra regels en/of eisen aan worden verbonden. Volgens mij zijn de leden van een operatieteam hartstikke goed in staat om goede zorg te leveren aan patiënten die geopereerd worden en het zou heel fijn zijn als het OK-team zijn autonomie blijft houden.