Telefonisch consult

Soms lukt het niet om op tijd een patiënt ingepland te krijgen op het pre-sedatiespreekuur: onze spreekuren staan doorgaans goed vol, maar het kan ook voorkomen dat het voor de patiënt niet haalbaar is (afspraken elders, fysieke beperkingen, geen vervoer…). Hoe dan ook, iedere week zijn er wel diverse telefonische anamneses af te nemen. Ik ben daar niet zo'n liefhebber van, ik hecht meer aan een face-to-face contact. En tijdwinst levert het ook niet op, want je wilt toch je hele rijtje aan vragen afvuren en daarbij kosten sommige aspecten telefonisch meer tijd bij de 'live' anamnese.

Soms moeten er enige hobbels genomen worden: er wordt niet opgenomen of er is een antwoordapparaat (dat spreek ik nooit in, want wie weet wanneer je dan teruggebeld wordt).
Daar krijg je soms ook bijzondere boodschappen te horen: 'Ja, met Joop. Dus dan weet je het wel'. Tuut, tuut, tuut….
Of je belt het mobiele nummer van Ina, maar een rokerige stem aan de ander kant vermeldt de naam Bram. Meestal zit degene die gezocht werd gelukkig wel in de nabijheid.

Ook moet er wat uitgelegd worden wat voor functie jijzelf bekleedt in het geheel. De term 'roesje' komt dan vaak langs, maar daar ben ik niet zo gelukkig mee: midazolamroesje? kapje met damp voor een Sluderprocedure? 3 glazen whiskey? Allemaal soorten roesjes.
En in de Dikke van Dale zul je de kreet 'roesje' al helemaal niet aantreffen.
Laatst ook zo grappig: 'O, dus u bent de narconist!' Die had ik nog niet eerder gehoord.

De identiteitscontrole is ook nogal gebrekkig. Naam en geboortedatum, daar houdt het mee op. Waar in het ziekenhuis iedere patiënt diverse keren per dag wordt geïdentificeerd aan de hand van de streepjescode en naam op het polsbandje, moeten we ons nu dus behelpen.

Toch zitten er wel hilarische aspecten aan die telefonische anamnese.
Neem nu de volgende vraag: kunt u 3 vingers boven elkaar tussen uw boven- en ondergebit krijgen?
Steevast levert dit een serie vreemde geluiden aan de andere kant van de lijn op waarbij ik me probeer voor te stellen hoe de patiënt aan het manoeuvreren is. Zouden er nog andere mensen in dat vertrek zitten? Soms wordt er gevraagd of hiervoor het kunstgebit uitgedaan moet worden ;-)

Nog grappiger is de upperlip bite test. Ik had eens gelezen dat dit testje, waarbij de patiënt met zijn of haar ondertanden moet proberen op de bovenlip te bijten, eigenlijk nog betrouwbaarder is dan de Mallampatiscore voor wat betreft de voorspelbaarheid van een moeilijke intubatie. En onder de gegeven omstandigheden het beste alternatief.
Niet alleen moet vaak meerdere keren uitgelegd worden wat je bedoelt, het gevolg is dikwijls een geluidenreeks waarbij het maar goed is dat de patiënt jouw gelaatsuitdrukking niet kan zien.

De vraag of de patiënt het hoofd goed naar links en rechts kan bewegen en de kin op de borst kan doen, levert doorgaans een serie ruis- dan wel kraakgeluiden op. Het doet me denken aan de tijd van het hoorspel, zoals dat in de zestiger- en zeventiger jaren populair was op de radio (zegt dus wel wat over mijn leeftijd…).

Overigens is het opvallend, ook in de reguliere poli sessies, dat patiënten doorgaans erg positief zijn over hun gezondheid en geneigd zijn ziektes en aandoeningen uit het verleden te vergeten of te bagatelliseren.
'Ik mankeer eigenlijk niets' zei onlangs een patiënt die bij doorvragen een geïmplanteerde ICD had. Nou ja…
Het doorlopen van hun ziektegeschiedenis ('het digitale dossier heeft het geheugen van een olifant, mevrouw…') is niet zelden voor de patiënt een Aha-erlebnis. Dan is het wel prettig te kunnen constateren dat problemen uit het verleden ook vaak wel opgelost zijn.
Maar anderzijds….goede resultaten uit het verleden worden ten onrechte vaak beschouwd als garantie voor de toekomst, en dat is nu eenmaal niet zo.

Gelukkig is er uit de vaak uitgebreide medicijnlijst ook wel een redelijk betrouwbaar beeld te reconstrueren van de huidige gezondheidssituatie.. 'Dus u heeft hoge bloeddruk?' 'Welnee, de huisarts controleert die geregeld en het is altijd goed'. Inderdaad, de bloeddruk mag 'normaal' genoemd worden, maar wel dankzij de trouwe inname van antihypertensiva.

Ik kan het dan niet laten om de vergelijking te maken met een paraplu: het feit dat je daaronder droog blijft, wil nog niet zeggen dat het dus niet regent…

Poli draaien? Prachtig werk! Maar wel het liefst vis-a-vis...