Verband tussen lengte van incisie bij sectio en pijn

Chirurgische incisies voor een sectio variëren in lengte: van 9 tot 23 cm, met een gemiddelde van 15 cm, volgens een recente studie. Kortere incisies werden geassocieerd met verhoogde acute pijn en langere incisies met acute en chronische pijn. Ernstige pijn was minder waarschijnlijk bij een gemiddelde lengtes.

"Het identificeren van vrouwen met een verhoogd risico op ernstige pijn na een keizersnede is de sleutel tot het bieden van optimale pijnverlichting," zei Dr. Landau, directeur van het Center for Precision Medicine in Anesthesiology aan Columbia University Medical Center, in New York City.

Dr. Landau's studie omvatte 690 vrouwen die een electieve sectio kregen: 100 in het Universitair Medisch Centrum van Washington, in Seattle en 590 in het Santa Joana Ziekenhuis in Sao Paulo. Zevenendertig procent betrof een herhaalde sectio. De onderzoekers evalueerden de vrouwen pre-operatief, met een follow-up van maximaal 12 maanden na de bevalling.

Van de 76 vrouwen met langere incisies, die de onderzoekers definieerden als zijnde 17 cm of langer, rapporteerde ongeveer 19% aanhoudende pijn na acht weken (P = 0,0001), aflopend tot 15% na zes maanden (P = 0,0001) en tot 9% bij 12 maanden (P = 0,006).

Chronische pijn, waaronder vrouwen die milde pijn hadden één jaar na de sectio, kwam vaker voor bij de subgroep van vrouwen die een herhaalde keizersnede kregen.

De reden dat vrouwen met een kortere incisie - hier gedefinieerd als minder dan 12 cm - significantere acute pijn ervoeren, is waarschijnlijk het uitrekken van het weefsel tijdens de operatie, zei Dr. Landau. Aan de andere kant hebben incisies langer dan 17 cm meer kans op drukneuropathie door afklemming of lokale druk en neuromen. Door excisie van het neuroom, kan de pijn verdwijnen bij vrouwen die chronische neuropathische pijn ervaren op het niveau van het litteken, zei dr. Landau.

Andere risicofactoren

Bij het identificeren van voorspellers voor post-chirurgische pijn, zijn individuele, obstetrische, chirurgische en postoperatieve factoren belangrijk om mee te nemen, merkte Dr. Landau op.
Individuele factoren zijn onder meer het psychologische profiel van een vrouw, zoals gevoeligheid voor angst ; eerdere pijn zoals rugpijn, migraine en menstruatiepijn; en genetische gevoeligheid.
Obstetrische factoren die de pijnniveaus kunnen beïnvloeden, zijn onder meer een secundaire sectio (vaginale bevallig die eindigt in een sectio); een eerdere keizersnede hebben gehad; en een spoedsectio, met name onder algemene anesthesie, in plaats van spinaal, aldus dr. Landau.

Toekomstig onderzoek

Voor toekomstige studies is het belangrijk om chirurgiegerelateerde symptomen die geen pijn omvatten te evalueren, zoals jeuk, tintelingen en gevoelloosheid, die een aanzienlijk aantal vrouwen meldden tot 12 maanden na de bevalling, om te zien of deze symptomen mogelijk signalen zijn van een abnormale genezing en die gebruikt kunnen worden als voorspellers van pijn bij volgende sectio's, aldus Dr. Landau.

Volgens Jill M. Mhyre, MD, assistent-professor anesthesiologie aan de Universiteit van Arkansas voor Medical Sciences, moet in vervolgstudies ook de neonatale omvang meegenomen worden, omdat de grootte van de neonaat bepaalt of de bevalling succesvol zal zijn door een zeer kleine incisie. Dr. Mhyre was niet betrokken bij het onderzoek.

Ongeveer een derde van de Amerikaanse vrouwen bevalt via een keizersnede. Met 1,3 miljoen per jaar is een keizersnede de meest voorkomende intramurale chirurgische ingreep in de Verenigde Staten.

Bron: Anesthesiology news