Een chirurg is nooit bang
Vaak denk ik terug aan de eerste jaren van mijn opleiding chirurgie. Een van de chirurgen destijds ging ook altijd langs bij patiënten in het verpleegtehuis die net uit het ziekenhuis waren ontslagen. Eén keer heb ik hem vergezeld. We reden in zijn cabrio en hij gaf nét even te veel gas, alsof hij vergeten was dat ík naast hem zat in plaats van een blonde coassistente. Niet toevallig was het dezelfde chirurg die op de jaarlijkse skivakantie met de afdeling altijd als eerste off-piste ging en bij iedere gewonde die van de berg werd gehaald, de lokale hulpverleners opzij duwde met de uitroep: ‘Geh weg, ich bin Traumachirurg!’